Zawierając umowy z zagranicznymi kontrahentami, nie rozumiejącymi języka polskiego, często zachodzi konieczność przygotowania umowy w obcym języku. Dobrze jest, jeśli umowę taką przetłumaczy tłumacz specjalizujący się w tłumaczeniach prawniczych (dla zainteresowanych służę kontaktem w sprawie tłumaczenia w języku niemieckim i angielskim).
W przypadku weksli, z uwagi na niewielką ilość tekstu, możemy z powodzeniem zastosować dwujęzyczną formę dokumentu, gdzie zobowiązanie będzie napisane zarówno w języku polskim, jak i niemieckim. Zastosowanie tekstu w języku polskim jest i tak wymagane przez Ustawę o języku polskim (Dz.U. z 8 listopada 1999 roku, Nr 90, poz. 999).
[AKT: jak zostało podniesione w komentarzach do tego wpisu, nie ma zastosowania w tym przypadku powyższa ustawa. Weksel może być zatem wystawiony wyłącznie w języku obcym].
Przykładem prostego weksla własnego napisanego w języku niemieckim może być poniższe zobowiązanie:
WECHSEL
Warschau, den 18. April 2011
Am 30. April 2011 zahle ich gegen diesen Wechsel
eintausend Złoty (1000 PLN) auf Auftrag von Fenicja Sp. z. o.o
Ort der Zahlung: Warschau
Co oznacza:
WEKSEL
Warszawa, dnia 18 kwietnia 2011r.
30 kwietnia 2011r. zapłacę za ten weksel
na zlecenie Fenicja sp. z o.o. sumę tysiąc zł (1000PLN)
Płatny w Warszawie
Weksel taki będzie ważny nawet pod niemiecką ustawą wekslową, bowiem zgodnie z jej art. 75, weksel własny powinien zawierać:
1. nazwę „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono (die Bezeichnung als Wechsel im Text der Urkunde, und zwar in der Sprache, in der sie ausgestellt ist)
2. przyrzeczenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej (das unbedingte Versprechen, eine bestimmte Geldsumme zu zahlen)
3. oznaczenie terminu płatności (die Angabe der Verfallzeit)
4. oznaczenie miejsca płatności (die Angabe des Zahlungsorts)
5. nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana (den Namen dessen, an den oder an dessen Order gezahlt werden soll)
6. oznaczenie daty i miejsca wystawienia weksla (die Angabe des Tages und des Ortes der Ausstellung)
7. podpis wystawcy weksla (die Unterschrift des Ausstellers)
Czyli warunki są identyczne z polską ustawą wekslową i jej artykułem 101 określającym treść weksla własnego.
Jak stosować polską ustawę wekslową do weksli obcojęzycznych?
Język wystawienia weksla nie ma wpływu na zastosowanie tej lub innej ustawy wekslowej. Jeśli zależy nam na tym, aby wystawiony weksel był oceniany i egzekwowany zgodnie z zasadami polskiego prawa i przed polskimi sądami, jego miejsce wystawienia i miejsce płatności powinno znajdować się w Polsce.
Jeśli wystawca na stałe mieszka, albo ma siedzibę za granicą, a chcemy się umówić na przyjęcie płatności w Polsce, możemy na wekslu określić domicyliata (osobę lub podmiot, któremu przedstawia się weksel do zapłaty, i który płaci za niego ze środków dostarczonych mu przez wystawcę), zamieszkałego (mającego siedzibę) w naszym kraju.
Zdjęcie niemieckiego weksla
Mam wątpliwości czy tak jest poprawnie, a przynajmniej, czy nie wzbudzi podejrzeń „podwójny” zapis.
Czy nie będą to 2 zobowiązania wekslowe?
Ustawa o j. polskim nie ma wg mnie znaczenia w tym miejscu, bo prawo wekslowe (polska ustawa) wymienia jeden z elementów, tj. „wyraz weksel w języku, w jakim go wystawiono”, czyli dopuszcza wystawianie weksli w językach obcych.
Do rozważenia
@Grzegorz: ciekawy problem. Myślę, że za koncepcją jednego weksla przemawiałoby złożenie tylko jednego podpisu.
Sam kiedyś widziałem blankiet dwujęzycznego weksla – polegał nie na tym, że były dwie odrębne przestrzennie teksty, tylko na tym, że w każdej linijce tego weksla znajdował się tekst w jednym (indeks górny) i drugim (indeks dolny) języku, natomiast tekst uzupełniany ręcznie był jednorazowo. Myślę, że patrząc na całokształt, obronienie tezy o dwóch zobowiązaniach byłoby niemożliwe.
A odnośnie:
„„wyraz weksel w języku, w jakim go wystawiono”, czyli dopuszcza wystawianie weksli w językach obcych.”
to prawda – prawo wekslowe zezwala na wystawianie weksla w języku obcym. Nie zmienia to faktu, że taki weksel, jakkolwiek ważny, nie będzie czynił zadość obowiązkom wynikającym z Ustawy o języku polskim, i „sprawca” będzie narażony na karę grzywny. Przypuszczam jednak, że zagrożenie takie jest wyłącznie teoretyczne, z pomijalnym realnym prawdopodobieństwem zastosowania tej kary, chyba że ktoś takie weksle zacząłby stosować masowo, zwłaszcza wobec konsumentów.
Rzeczywiście trudno byłoby obronić tezę, że w przypadku dwujęzycznego weksla opatrzonego jednym podpisem mamy do czynienia z dwoma zobowiązaniami wekslowymi. Formalizm prawa wekslowego nie wykracza poza granice rozsądku.. :)
A co do dopuszczalności wystawienia weksla w języku obcym – ustawa o języku polskim w ograniczonym zakresie wymaga stosowania języka polskiego. Podstawowe znaczenie ma art. 7:
Art. 7. 1. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli:
1) konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz
2) umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o których mowa w art. 4.
3. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów.
Mam wątpliwości co do tego, czy w odniesieniu do weksli, wystawionych w języku obcym przez konsumentów lub pracowników należy stosować przepisy ustawy o języku polskim.
Po pierwsze, ograniczenia dowodowe przewidziane przez art. 8 ust. 4 tej ustawy (analogiczne jak przy formie ad probationem; dotyczy tylko konsumentów) trudno pogodzić z obiegowym charakterem weksla.
Po drugie, ust. 3 powołanego art. 7 stanowi, że przepisy ustawy stosuje się jedynie do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów. Weksel chyba do takich dokumentów nie należy (przynajmniej co do zasady).
Dziękuję, panie doktorze, za wartościowy komentarz.
p. Heropolitańska w swoim komentarzu (Wolters Kluwer 2011) pisze, że do weksli nie ma zastosowania ustawa […] o języku polskim i powołuje się na „F. Wejman, Weksel w języku obcym, LEX PSB”.