Sędziom, będącym bohaterami moich dawnych wpisów, w sądach w Pleszewie albo w Gdyni, dających się poznać po tym, że żądają od powodów dokumentów nie tylko wbrew przepisom, ale i zwykłemu rozsądkowi, mógłby sobie podać rękę jeden z ciekawskich komorników, który również wykracza, niestety negatywnie, ponad to, do czego jest zobowiązany przepisami.

Okazuje się, że posiadanie tytułu wykonawczego, jak najbardziej prawomocnego, może być zbyt małą motywacją dla komornika, aby komornik z ochotą zajął się swoimi czynnościami.

„A skąd taka wysoka suma zadłużenia? Ta dłużniczka ma wiele długów. Ma długi po 5, po 25 tysięcy, a tu nagle 100 tysięcy?”
„Komornik będzie prosił, aby wyjaśnić skąd się ta suma wzięła.”
Podpytywanie dłużniczki, czy aby nie jest zastraszana przez wierzyciela.

Czyli klasyczne pomylenie ról. Komornik by się nadawał na adwokata o lewicowym zacięciu :)

Co robić? Obrócić w żart? „No widzi pan, jacy ci dłużnicy są, tyle długów robią”. Asertywność „Proszę mi pytania zadać na piśmie” ostudzi zapewne dalszą ciekawość. Ale skoro komornik nieprzekonany do działania, to być może warto zmienić komornika, jeśli jest taka możliwość…

Firma ta jest dość znaną instytucją parabankową zajmującą się udzielaniem pożyczek. W zeszłym roku mieliśmy przyjemność bronienia jednego z naszych czytelników przed roszczeniem wysuwanym przez tę firmę. A ponieważ Załamana pani napisała komentarz odnoszący się do tej firmy, dobrze jest pokazać, że z Profi Credit można wygrać.

Czy można nie spłacać pożyczki wziętej od firmy Profi Credit?

Nie, tak dobrze nie ma :) Nasz czytelnik był w o tyle dobrej sytuacji, że w momencie otrzymania nakazu zapłaty, połowę roszczenia już spłacił. Nie chodzi o połowę kapitału, tylko połowę wszelkich roszczeń wysuwanych przez Profi Credit. A składników tych roszczeń jest dość sporo – kapitał, odsetki, ubezpieczenie, opłaty za monity windykacyjne, opłaty za windykację i tym podobne. Aby zobrazować skalę tych opłat, dość napisać, że przy kwocie pożyczki wypłaconej do ręki w wysokości 4000zł, opłata za jej udzielenie wynosi ponad 500zł, a tak zwane „ubezpieczenie” – ponad 5000zł. Opłata za monity windykacyjne wynosi 15zł za każdy z nich. Te opłaty zostały wzięte przez nas pod lupę, aby sprawdzić ich zasadność.

Co jest niesłusznego w roszczeniach wysuwanych przez Profi Credit?

Jak wskazał sąd rejonowy w prawomocnym już wyroku:

– Profi Credit nie udowodniło ile razy wysyłało monity windykacyjne (15zł), a ponadto „ustalenie z góry wysokości tego typu opłat w oderwaniu od kosztów rzeczywiście poniesionych stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta”.

– Profi Credit nie może żądać roszczenia wynikającego z umowy, opisanego jako „20% pozostałej do zapłaty faktycznej całkowitej kwoty pożyczki tytułem poniesionych kosztów windykacji” ponieważ powód nie wykazał, że poniósł koszty w tej wysokości, więc roszczenie to, jako arbitralnie ustalone w umowie, nie wiąże konsumenta.

Jak to jest z tym ubezpieczeniem pożyczki?

Ubezpieczycielem jest Benefia Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A. Aby wypłacić pożyczkobiorcy sumę 4000zł, musiał on dodatkowo zapożyczyć się na składkę w wysokości ponad 5000zł. Jak suma ubezpieczenia może być niższa niż składka chroniąca jego spłatę? Ano tak, że faktyczna składka dla towarzystwa ubezpieczeniowego jest niższa, a większa część składki jest wypłacana w formie prowizji dla Profi Credit. Wygląda to tak:

1. Profi Credit pobiera składkę ubezpieczeniową w wysokości 5745zł
2. Benefia (ubezpieczyciel) de facto dostaje składki… 208,74zł
3. Różnica z powyższego daje zysk Profi Credit
4. Który to zysk jest opłacany z krwawicy pożyczkobiorcy, któremu wydaje się, że za ponad 5 tysięcy kupuje jakieś ubezpieczenie, a tym samym jest to kolejna ukryta prowizja.

Sąd zauważył, że ustalenie składki ubezpieczeniowej w tak wielkiej wysokości, stanowi naruszenie zasad współżycia społecznego.

Zachowanie windykatorów Profi Credit

Przez cały czas trwania sprawy windykatorzy wywierali presję na pozwanego, aby spłacił roszczenie, i trzeba było trochę wysiłków z naszej strony, aby odwieść klienta z tego zamiaru. Apogeum kuriozum nastąpiło jednak po oddaleniu powództwa Profi Credit, gdzie windykator wiedząc o tym, nadal nalegał na spłatę, strasząc, że Profi Credit odwoła się od wyroku, i dojdą dodatkowe koszty. Szczęśliwie czytelnik nie spłacił nieistniejącego roszczenia, a Profi Credit apelacji nie złożyło. Zasądzone koszty zastępstwa zapłaciło – jedyny powód do pochwały :)

Zaorać i zrobić od nowa – to chyba jedyna metoda na poprawienie szybkości działania sądów. Nic nie jest dobre, może z wyjątkiem sędziów, którzy dzielnie próbują działać w takim systemie.

W polskim filmie Enen możemy znaleźć dialog, który wiernie oddaje sytuację w polskim sądownictwie. Zniecierpliwiony klient w rozmowie ze swoim adwokatem, rozważa możliwość złożenia skargi, aby przyspieszyć toczone się w jego sprawie postępowanie. Adwokat sprowadza go do realiów – „Jest pan w gorącej wodzie kąpany. Skarga opóźni jeszcze procedury. Najlepiej cierpliwie poczekać.”

Dlaczego sprawy trwają długo? W powszechnej opinii dlatego, że sędziowie nic nie robią. Na pierwszy rzut oka może się tak wydawać, skoro mamy podobno dużo sędziów (w przeliczeniu na mieszkańca) w porównaniu z innymi europejskimi krajami. Jednak po sprawdzeniu z iloma sprawami na raz zmaga się sędzia, trzeba przyznać rację, że „nicnierobienie”, to nie to, co sędzia robi. Jak się ma prowadzonych 300 spraw, to nie sposób zajmować się każdą co tydzień i nic dziwnego, że terminy rozpraw są co pół roku.

Może zatem zwiększyć liczbę sędziów? Ale i tak mamy ich dużo. Jak będzie więcej, to powstanie prozaiczny problem sal sądowych, których brakuje. Przynajmniej takie było uzasadnienie pewnego sądu tego, że rozprawy wyznacza tak rzadko.

Załóżmy jednak, że sędziów i sal będziemy mieli w bród, czy to spowoduje, że sprawy będą rozpatrywane szybko? Niestety nie, ponieważ na przeszkodzie stoi „procedura”. To procedura jest winna temu, że wyrok wydany rok temu, jeszcze nie jest prawomocny, mimo braku apelacji, bo „apelacja źle złożona”, „bo wniosek o zwolnienie z kosztów”, „bo odwołanie od odrzucenia apelacji” – i tak te kilka decyzji, które sędzia musiał w tej sprawie podjąć rozciągnęło się na rok, bo…

… bo listonosz. Który jest ważniejszy od sędziego w postępowaniu cywilnym. Bo to on decyduje czy, jak i kiedy doręczy pismo z sądu, a adnotacje listonosza na liście lub zwrotce mają moc większą niż decyzja sędziego, który musi się im podporządkować. Dużo decyzji sędziów, choćby najbardziej słusznych, nie może być szybko ogłoszonych i działających, bo trzeba to zrobić na piśmie i pocztą (miesiąc w plecy). A jak stronie zachce się polemizować z tą decyzją, to i dłużej, bo przecież na polemikę też sąd musi odpowiedzieć, choćby ją odrzucając (miesiąc w plecy), a jakby jeszcze stronie się to nie podobało, to i z sądem wyższej instancji może popolemizować (kilka miesięcy w plecy). A sprawa stoi. Dość powiedzieć, że na gruncie teorii, jest możliwość przedłużania na przykład postanowienia odrzucającego źle złożoną apelację w nieskończoność. I wówczas tylko autorytatywne postanowienie „dość tej dziecinady, nie stosujemy już kodeksu postępowania cywilnego” pozwala na zakończenie tej karuzeli. Oczywiście postanowieniu temu służy zażalenie do sądu wyższej instancji. Procedurę kpc trzeba napisać od nowa.

Do naprawy jest też wiele sekretariatów sądów – co z tego, że sąd wyda postanowienie szybko, jak list zostanie wysłany po 3 miesiącach…

Czasem nawet w obecnej procedurze brakuje po prostu sędziemu ikry, aby szybko zakończyć spór, tak jak w sprawie przerobionego weksla, gdzie sąd po 4 latach wydał wyrok taki, jaki mógł wydać już na pierwszej rozprawie.

Jak już będziemy zmieniać, to jestem zwolennikiem prowadzenia spraw „ciągiem” na podstawie dowodów przedstawionych przez strony. Świadkowie, biegli, wszelkie dowody – to problem strony, która powinna się przygotować do rozprawy (od tego masz pełnomocnika, albo uważasz, że sam sobie poradzisz, aby do sprawy się rzetelnie przygotować). Składającym zarzuty oczywiście taki czas trzeba dać. Dowody zebrane? Wyznaczamy 3 dni rozprawy, a sąd osądza. Jeśli świadek nie przyszedł, to jest już problem strony go powołującej, że jej się środki dowodowe rozłażą. W obecnej procedurze cywilnej, o ile byśmy nie zwiększyli obsady sędziów, albo ile byśmy ich nie chłostali po plecach, aby pracowali, to nie zwiększymy istotnie szybkości postępowania, błędy są bowiem systemowe, a nie ludzkie.

Choć te drugie też się zdarzają – tak jak rok czekania na klauzulę wykonalności, bo „sędzia nie uważa postępowań klauzulowych za ważne” (prawa autorskie cytatu do sekretariatu SR Warszawa Praga-Północ).

A co w obecnym stanie? Skoro to blog o wekslach, to trzeba wskazać na zaletę weksla – nakazy zapłaty są wydawane względnie szybko, a z weksla otrzymasz nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym. Na podstawie niego możesz prowadzić zabezpieczenie, a nieraz i egzekucję, jeszcze przed ostatecznym wyrokiem. Pozwala to trochę łagodniej znieść trudy, jeśli okaże się, że twoja sprawa będzie się toczyła jeszcze przez wiele lat.

Cierpliwie czekać.

Kilka lat temu temu zgłosił się czytelnik, który właśnie dostał z sądu pozew wraz z zaproszeniem na rozprawę z weksla wystawionego (wypełnionego) na sumę 30 000zł. Weksel wyglądał tak:

Moje wątpliwości wzbudziło oczywiście wskazanie remitenta:

Adam Nowak, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą KAPITOL Karol Kowalski

Co ważne, powodem nie był Adam Nowak, tylko Karol Kowalski. W takim przypadku trudno uznać, że Karol Kowalski jest jest legitymowany formalnie z weksla, skoro wskazanym z imienia i nazwiska remitentem jest Adam Nowak, który miałby prowadzić firmę o takiej dziwnej nazwie („KAPITOL Karol Kowalski”).

Nie wiem jaka musiała być impreza, aby wierzyciel (wierzyciele?) zgodzili się na otrzymanie takiego weksla ;) niemniej jednak nawet wówczas można by sprawę uratować, gdyby z powództwem wystąpił Adam Nowak. To, że być może nigdy nie prowadził on działalności o nazwie „KAPITOL Karol Kowalski” w mojej ocenie nie niweczyło by jego legitymacji wekslowej, ważniejsze byłoby bowiem jego imię i nazwisko jako osoby, na zlecenie której weksel jest wystawiony, i fakt posiadania przez niego weksla.

Z pozwem wystąpiła jednak inna osoba (Karol Kowalski). Niestety dla niej to, że nazywa się ona tak samo jak firma remitenta to jeszcze za mało, aby można było ją uznać za uprawnioną do żądania zapłaty z weksla.

Zapewne takie wątpliwości od razu miał sąd, nie wydając nakazu zapłaty. W wyroku pierwszej instancji (prawomocnym) sąd oddalił powództwo. Powoda taka lekcja kosztowała, oprócz straty możliwości dochodzenia 30 000zł, dodatkowe 2400zł kosztów zastępstwa procesowego. Myślę, że niewiele, mając na uwadze jak cennych informacji się dowiedział ;)